نویسنده: عالیه جعفری
 

در روایات شریفی که همه ی مفسرین از کتاب های معتبر اخبار نقل کرده اند می فرماید: «برای هر چیزی قلبی است و قلب قرآن سوره‌ی «یس» است»(إِنَّ لِکُلِّ شَیْ ءٍ قَلْباً وَ قَلْبُ الْقُرْآنِ یس.) .
قلب عالم وجود، محمد (ص) است و سوره ای هم که ویژه ی محمد (ص) باشد، نسبت به همه ی قرآن، قلب قرآن است؛ چرا که خداوند فرموده است «لولاک لما خلقت الافلاک» ؛ اگر به خاطر تو (حضرت محمد (ص))، نبود افلاک را نمی آفریدم. پس، همه ی موجودات به طفیل محمد (ص) موجود گردیدند.
مطالب اصلی قرآن که مربوط به مبدأ و معاد و دعوت به آن است، در سوره‌ی یس، جای دارد. هر که، در روز این سوره را بخواند تا شب، از جمله ی حفظ شدگان و روزی داده شدگان است، و هر که در شب بخواند، تا روز، از جمله ی حفظ شدگان و روزی داده شدگان است.
هر که در قبرستان، این سوره را بخواند، عذاب «اهل قبر» آن، کم می شود، و به تعداد مردگان، ثواب، برای قاری آن نوشته شود و بلاهای دنیا و عذاب های آخرت از او دفع گردد و به همین جهت این سوره را «دافعه» می نامند، همچنین ، به آن «قاضیه» می گویند؛ چون که همه ی حاجت های خواننده ی آن روا گردد.
امام صادق (ع) فرموده اند: « در قرآن، برای رسول خدا، پنج نام، وجود دارد: محمد، احمد، عبدالله، یس و نون» و رسول خدا (ص) نیز، فرموده اند: «سوره‌ یس در تورات، «معمّه» نامیده شده است؛ یعنی نیکی هر دو جهان، شامل حال صاحب او است و از او بلاهای دنیا و عذاب های آخرت را دور می کند» .
در مورد اهمیت تعلیم قرآن، از امام صادق (ع) روایت شده: « سوره‌ یس را به فرزندان خود بیاموزید؛ «فانها ریحانه القرآن؛ زیرا که آن گل خوشبوی قرآن است» .
سفیان بن سعید ثوری می گوید: از حضرت امام صادق (ع) سؤال کردم: ای رسول خدا (ص) ، معنای این گفته ی خداوند که می فرماید: «یس» چیست؟ فرمود: نامی از نام های پیغمبر است و معنای آن، این است: ای شنونده ی وحی من، «و القرآن الحکیم؛ قسم به قرآن حکیم» . «انک لمن المرسلین. علی صراط المستقیم؛ تو [ای حبیب من] از رسولانی و بر راه راست؛ یعنی راه آشکار می باشی» .
 
همچنین از رسول خدا (ص) نقل شده است:
«قرآن برتر از همه چیز _ غیر از خدا _ می باشد. پس، کسی که به قرآن احترام گذارد، هر آینه، خداوند متعال را احترام و عزّت گذارده و کسی که به قرآن بی حرمتی کند، البته حق او را ناچیز شمرده است. حرمت قرآن [بر گردنت] مانند حرمت پدر، بر گردن فرزند است. خداوند ابتلاهای دنیا را از کسی که قرآن را بشنود و بلاهای آخرت را از قاری قرآن دور می کند و به درستی که، در کتاب خدا سوره ای است که «عزیز» نامیده می شود و قاری آن سوره «شریف» نامیده می شود، این سوره، در نزد خدا، مصاحبش را - به تعداد [افراد قبیله های] «ربیع» و «مضر» - شفاعت می کند. پس رسول خدا (ص) فرمودند: آن سوره «یس» است؛ بعد از آن فرمودند: ای علی، سوره‌ی «یس» را بخوان؛ که در سوره‌ی «یس» ده برکت است،
1. گرسنه ای نمی خوابد، مگر اینکه سیر شود.
2. و نه تشنه ای، مگر اینکه سیراب می شود.
3. و نه برهنه ای، مگر اینکه پوشانده می شود.
4. و نه مجردی، مگر اینکه ازدواج می کند.
5. و نه ترسانی، مگر اینکه ایمن می شود.
6. و نه دربندی، مگر اینکه نجات پیدا می کند.
7. و نه مریضی، مگر اینکه بهبودی می یابد.
8. و نه مسافری، مگر اینکه در سفر یاری می شود.
9. و نمی خوانید این سوره را، در نزد مرده ای، مگر اینکه [گناهان او را] کم می کند ( و بر مقداری از گناهانش چشم پوشی می نماید) .
10. و کسی که گم کرده ای دارد، این سوره را نمی خواند، مگر اینکه [گم شده اش را] پیدا خواهد کرد.
 
سیوطی از رسول اکرم (ص) روایت کرده است:
«کسی که در شبی، برای طلب خشنودی خدا، سوره‌ی یس را بخواند، آمرزیده خواهد شد» .
همچنین، در حدیثی دیگر از رسول خدا (ص) روایت شده است: «من دوست می داشتم که سوره‌ی «یس» ، در قلب هر انسانی از امت من بود، کسی که به خاطر کم بودن غذا و کافی نبودن آن، این سوره را بخواند، [در غذای او] برکت پیدا شود، و هر گاه، بر زن سخت زا، آن را بخوانند، زاییدن برای او آسان خواهد شد، و هر کس این سوره را بخواند، مثل این است که قرآن را یازده مرتبه، ختم کرده است» .
ابوبکر گفت: رسول خدا (ص) فرمودند: «کسی که قبر والدینش، یا یکی از آنها را، در هر جمعه زیارت کند، سپس سوره‌ی «یس» را نزد قبر آنها بخواند، خداوند به عدد هر حرفی از آن سوره، یعنی سوره‌ی «یس» ، گناهانش را می آمرزد.
مشرکین، بر در خانه ی پیغمبر (ص) اجتماع کرده بودند و بیرون آمدن آن حضرت را انتظار می کشیدند. بر حضرت ناگوار آمد که ناگهان جبرئیل _ امین علیه السلام _ نزول کرده و سوره‌ی «یس» را قرائت کرد و به حضرت، امر کرد که بیرون بیاید، پس، حضرت مشتی از خاک را برداشته، و بیرون آمدند و در حالی که سوره‌ی «یس» را قرائت می نمودند، خاک را بر سر آنها پاشیدند. آنها حضرت را ندیدند تا ایشان گذشتند، بعد از آنها دست، بر سر خود، بردند دیدند خاک آلود است، شخصی، به آنها، گفت: دیگر چرا نشسته اید؟ گفتند: انتظار محمد (ص) را می کشیم، گفت: دیدم او را داخل مسجد شد، گفتند حرکت کنید، محمد (ص) شما را سحر کرد.
رسول الله صلّی الله علیه و آله فرمودند:
«کسی که سوره‌ی «یس» و «الصافات» را، در روز جمعه، بخواند، سپس، چیزی را از خداوند طلب کند، خدا، به او حاجت هایش را عطا می فرماید» .

بر گرفته از: کتاب شریفه ی «فضائل القرآن و العتره» ، تألیف مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل نجفی قدسی اصفهانی (ره)
منبع: مجله ی بشارت شماره 61
/س